گر نبودی بهر عشق پاک را

گر نبودی عشق هستی کی بدی     کی زدی نان بر تو و تو کی شدی؟

نان تو شد از چه؟ ز عشق و اشتها      ورنه نان را کی بدی تا جان رهی؟

عشق نان مرده را می جان کند        جان که فانی بود جاویدان کند

گر نبودی بهر عشق پاک را       کی وجودی دادمی افلاک را